Ὑγίανση ὀνομάζουμε τήν προσπάθεια ἀποκαταστάσεως τῆς ὑγείας ἑνός ἀτόμου πού νοσεῖ.
Σέ καταστάσεις νοσήσεως ἑνός ὀργανισμοῦ προκύπτουν ἐπιπλέον τῶν σωματικῶν, ἀνάγκες συναισθηματικές, νοητικές, πνευματικές καί ψυχικές οἱ ὁποῖες πρέπει νά ἀντιμετωπισθοῦν διότι, ἐξαρτώμενες ἡ μία ἀπό τήν ἄλλη ἐπηρεάζουν τήν ἐξέλιξη τῆς ὑγείας του.
Γιά τήν συνολική ἀντιμετώπιση τοῦ κάθε ἀτόμου ἀπαιτεῖται μία (συνολιστική) συνεργασία θεραπευτικῶν παρεμβάσεων τῆς Συμβατικῆς, τῆς Συμπληρωματικῆς (Complementary), τῆς Ἀναγεννητικῆς (Regenerative), καί τῆς Ἰατρικῆς Ἀκριβείας (Functional Medicine), μέρος τῆς ὁποίας ἀποτελεῖ ἡ Μεταφραστική Ἰατρική (Translanional Medicine).
Πολλαπλᾶ φυσικά (ἠλεκτρικό τραῦμα, ἀκραῖες θερμοκρασίες, ἰονίζουσα ἀκτινοβολία κλπ) καί χημικά αἴτια (μολυσμένο νερό, μολυσμένος ἀέρας, φυτοφάρμακα, ζιζανιοκτόνα, λιπάσματα, μέταλλα, πλαστικά, διαλύτες, βιομηχανικά ἀπόβλητα, άλκοόλ, ψυχοτρόπα φάρμακα (ἀντικαταθλιπτικά), ἀναισθητικοί παράγοντες, κλπ), σέ συνδυασμό μέ τήν συνεχῆ συναισθηματική πίεση τῆς ἐποχῆς μας, διαταράσσουν τήν γένεση καί κατανομή τῆς ἐνέργειας πού ἀπαιτεῖ ὁ ἀδιάκοπος μεταβολισμός στό σῶμα μας.
Ἡ συνεχιζόμενη ἀνισορροπία μεταξύ γενέσεως καί κατανομῆς τῆς ἐνέργειας (τοξίκωση) βλάπτει τούς μηχανισμούς αὐτοΐασης πού διαθέτει ὁ ὀργανισμός μας. Ἡ κυτταρική αὐτή διαταραχή προκαλεῖ λειτουργικές ἀλλά καί ἱστοχημικές (ἀνατομικές) στήν συνέχεια ἀλλοιώσεις οἱ ὁποῖες συσσωρευόμενες ἀποτελοῦν τήν ἀπαρχή ὅλων τῶν ἀσθενειῶν.
Ὁ θεραπευτής ἱατρός πού ἀγωνίζεται νά προσφέρει τήν ὑγίανση σέ ἕναν ἀσθενῆ ὀργανισμό, οὐσιαστικά προσπαθεῖ νά τόν βοηθήσει νά ἀποκαταστήσει τούς μηχανισμούς αὐτοΐασης πού διαθέτει.