Ἡ εὑρεῖα χειρουργική ἐκτομή εἶναι ἡ πλέον ἐπιθυμητή μέθοδος ἀντιμετώπισης ἑνός σαρκώματος. Στίς περιπτώσεις πού ἕνα σάρκωμα ἐντοπίζεται στό ἄνω ἤ κάτω ἄκρο, τῆς ἐπεμβάσεως συχνά προηγεῖται ἀκτινοθεραπεία ἤ χημειοθεραπεία μέ σκοπό τήν ἐλάττωση τοῦ μεγέθους τοῦ ὄγκου προκειμένου νά ἀποφευχθεῖ ἕνας ἀκρωτηριασμός. Σέ τέτοιες περιπτώσεις εἶναι πιθανόν νά ἀπαιτηθοῦν καί αὐτόλογα ἤ τεχνητά ὁστικά μοσχεύματα

Ἐάν δέν εἶναι δυνατή ἡ πλήρης χειρουργική ἐκτομή τοῦ ὄγκου, ἀλλά καί προκειμένου νά ἐλαττωθεῖ ἡ πιθανότητα ἐπανεμφάνισης (ὑποτροπή), χρησιμοποιοῦνται συμπληρωματικές θεραπεῖες

Ἐκτός ἀπό προεγχειρητικά καί μετεγχειρητικά πρωτόκολλα ἀκτινοθεραπείας / χημειοθεραπείας, ἡ ἀκτινοθεραπεία μπορεῖ νά χορηγηθεῖ καί ἐσωτερικά, τόσο κατά τήν διάρκεια τῆς ἐπεμβάσεως ὅσο καί μετά την ἐπέμβαση μέ τήν χρήση ἐμφυτεύσιμων συστημάτων χορηγήσεως ἀκτινοθεραπείας

Στήν μετεγχειρητική φάση χρησιμοποιοῦνται ἐπί πλέον στοχευμένες θεραπείες σέ συνδυασμό μέ ἀνοσοθεραπεία. Ἔχει σημειωθεῖ μεγάλη πρόοδος στόν τομέα αὐτόν ἡ ὁποία συνεχίζεται∙ ὑπάρχει ἡ δυνατότης, ἀναλόγως τοῦ σταδίου τῆς νόσου ἀσθενεῖς νά ὑπαχθοῦν σέ ἐρευνητικά πρωτόκολλα μέ νέα φάρμακα

Στίς σπάνιες περιπτώσεις ἀκρωτηριασμοῦ ἄκρου, ἐφαρμόζονται εἰδικά σχεδιασμένα προγράμματα φυσικοθεραπείας